Eat My Ass

Madalas akong tubuan ng pigsa sa puwet noong bata pa ako. Lalo kapag panahon ng tag-ulan. Hindi ko rin alam kung bakit. At dahil doon, sabihin na lang natin na kaunti lang ang iginanda ng puwet ko sa bulok na langka pero 'di hamak naman na mas kapansin-pansin pa rin sa pagmumukha mong 'tang ina ka. Kung nagtataka ka naman kung bakit ganito ang bumungad sa'yo, sagot ko 'yan kung sakaling itatanong mo kung anong hitsura ng puwet ko para kainin mo.

Matagal ko nang ipinangako sa sarili ko na iiwasan ko na ang pagpuna sa lahat ng katarantaduhan sa paligid ko at mas pagtutuunan ko na lang ng pansin ang sarili ko tulad ng dati ko nang ginagawa. Pero dahil matagal ko nang gustong ipaalam sa lahat ng makikitid na kinauukulan ang walang kwentang reklamo kong ito, eh di ituloy na. Minsan lang naman. Isa pa'y wala naman akong ginagawa. Para na rin siguro maibsan ang kati ko sa pagmumura. Nga pala, 'yung bigat ng pangakong sinasabi ko ay tulad din ng pangangako ko sa yabang ko na magiging mas prangka na ako lalo kapag harapan ang batuhan ng tinapay. Kung hindi ka naman naniniwala, subukan mo na lang siguro minsan kapag nagkita tayo, 'tol.

Mabalik tayo sa gusto kong ireklamo. Naikwento ko na ba sa inyo na bukod sa mga panget na mahilig magpapogi at magpaganda pero wala naman sa lugar eh may isa pang klase ng tao ang talaga namang buwiset na buwiset ako. Ito 'yung mga klase ng tae na pakiramdam nila'y pag-aari nila ang mundo, sila lang dapat ang gumawa ng ganito at ganyan, at madalas ipagduldulan sa sanlibutan na sila ang mga naunang kumain ng imported na ebak bago pa nauso 'yun sa masa. Hindi ko alam kung paano sila ikakategorya, pero madalas silang mag-aksaya ng oras kakaisip na sila ang sentro ng kalawakan kahit na madalas eh puro kapulpulan lang naman ang alam gawin ng mga putang inang 'to. Nakaligtas ako sa pagtalbog ng mga sinabi ko dahil magaling akong umilag at hindi naman ako ganoong kapulpol, gago. Pahinga muna, magtanungan na tayo at magbigayan ng ginintuang mga payo.

'Tol, ilan sa mga kaibigan mo ang mahilig magpatama sa mga ewan-ko-kung-kaibigan-n'yo-ba-talaga na kesyo ginagaya raw ang porma n'ya, gupit ng bulbol, kapal ng nguso sa picture at kung anu-ano pa? Lima ba? Sampu? Ganito. Minsan sulatan mo sila. At sabihin mo sa kanila na magpasadya na sila ng nguso para kapag nagpicture sila ay walang makakagaya. Tapos umarkila na rin ng sariling sastre para syurbol na walang kapareho ang mga damit nilang isusuot. 'Yung tungkol naman sa buhok, magbayad kamo s'ya ng pintor at magpatimpla ng kakaibang kulay na wala pa sa krayolang waluhan, at ipa-patent na rin 'yung puking inang gupit ng bulbol n'ya para walang problema. Mga pekpek na 'to, ganun ba talaga karami ang mga oras nila para mapuna pang sa parehong kabaret sila mga nagpuputa.

Eh 'tol, kamusta naman 'yung mga kupal mong friends na akala mo ninakawan ng diyamante kung ipagsigawan sa loob ng drum na matagal na silang may app na ganon bago pa naging cool? Kumidnap ka ng dalawa. Pangaralan mo at idakdak sa mga mukha nila na mas magiging mabuti kung magpapalit na sila ng mga karera at propesyon. Maging app developer at designer na lang. Tapos i-download nila 'yung sarili nilang app at huwag na huwag nilang ipapaalam sa mga tao. Akala naman nitong mga bugok na 'to natutuwa 'yung mga developer kapag nilalangaw 'yung mga obra nila.

Pacers or Heat? Mas malaki pa sa nguso ni LeBron at katawan ni Hibbert ang problema at saltik sa ulo nitong mga unggoy na "basketball aficionado" na 'to eh. Eh ano naman kung maki-LeBron 'yung mga banban n'yong Facebook friends, 'di ba? Eh ano naman kung ngayong papalapit na ang Finals tsaka lang sila nagsulputan? Eh ano naman kung Oklahoma sila dati tapos ngayon Pacers na? At eh ano naman kung mas magaling pa sila sa referee? Ha?! Hoy, sagot! Putsa, pati ba naman panonood ng basketball at pagkampi sa lahat ng team na makakalaban ng koponan ni LeBron eh ipinagdadamot n'yo? May t.v rin kami, boy.

Ang ikinagulat ko pa, pati pamumundok, pagbibisekleta, pamamasyal at pagtakbo, aba gusto ring solohin ng mga gago. Ano namang pake mo kung akyatin ko rin 'yung mga bundok na naakyat mo na? Kung bumili rin ako ng bike? Kung puntahan ko rin 'yung mga lugar na ginalugad mo na? At kung magtatakbo rin ako kahit leather shoes pa ang gamit ko? 'Tang ina ka, ipauso mo 'yung paghimod sa puwet habang may nakatusok na poste ng Meralco. Ngayon, kapag may gumaya pa rin sa'yo, ipa-baranggay mo na. Wala nang sabi-sabi pa, hindot ka.

Nga pala, huwag na nating idamay ang mga kapatid nating matagal nang nanahimik at tumigil na sa paghuhuramentado dahil sa biglaang pagdami ng mga kakumpetinsiya nila sa propesyunal na pagkuha ng mga larawan. Masaya na sila. At mas malalaki na rin ngayon ang mga watermark na gamit nila. Pukpok ko sa ulo n'yo 'tong DSLR ko eh. Narinig ko lang 'yan sa isang mayaman na kaibigan. Wala akong pambili ng kamera.

Tungkol naman sa pagsusulat: Kung kumpiyansang-kumpiyansa kang hinayupak ka na walang bahid ng kahit kaninong ebak 'yang mga dakdak mo, aba'y huwag nang magpatumpik-tumpik pa. Gumawa ka na ng libro. Tapos isampal mo sa pagmumukha ni Dan Brown at sa lahat ng ingleserong kano sa buong mundo. Ipagyabang mo na sobrang orihinal ng mga gawa mo. Tapos pumunta ka sa bahay namin, ibubulong ko sa'yo 'to: Masaya na ho ako sa pagiging Goyo ko dahil kahit papaano'y kumpiyansa naman akong may kepyas pa rin na hihigop sa maliit na uten ko kahit hindi ko nahiligang magdinaldal sa internet. At kahit pagkakakitaan ko ho 'yang mga likha n'yo, hindi ho ako mag-aaksaya ng panahon na nakawin ang istilo, lalo 'yang mga ideya mo na hindi ko nga sigurado kung nakita ko na dahil wala ka namang ibang alam gawin kung hindi ang magtago sa makapal na bulbol ng ermat mo. Ayos? Mabuti na ho 'yung malinaw.

PS: Walang taeng kumalat at nagmantsa na ang muling pupulutin pa.